روز پنجشنبه ، اولین روز عید سعید فطر و چهارمین روز از بدترین درگیری بین اسرائیل و شبه نظامیان فلسطینی در سالهای گذشته ، شهر غزه از ترس سکوت کرد ، مگر در مواقعی که از وحشت بلند بود: شکست ناگهانی حملات هوایی اسرائیل ، فریاد موشک های شبه نظامیان به سمت اسرائیل ، فریاد افرادی که یکدیگر را کنترل می کنند ، آخرین ناله های در حال مرگ است.

(درست بعد از نیمه شب جمعه ، اسرائیل اعلام کرد که نیروهای زمینی خود به غزه حمله کرده اند.)

در یک روز عادی خرید و دیدار با دوستان ، خیابان های غزه تقریبا خالی بود ، به جز چند کودک بی توجه که در لباس های جدید عید خود بازی می کنند.

مغازه هایی که در زمان های بهتر تجارت سریع آجیل ، شکلات و کلوچه های کاک را تعطیل می کردند ، ازدحام هزاران نفری که معمولاً در خانه سرو می کنند ، بسته شده است. در کنار خیابان ها که معمولاً کافه هایی با آب ، قهوه و لوله های آب با صدای بلند سروصدا می کنند ، فقط چند رستوران باز هستند و اینها فقط برای تحویل غذا هستند.

ماهر آلیان ، 55 ساله ، که در خیابانی که پدر و مادر آقای الحاتو کشته شدند ، زندگی می کند و پس از حمله هوایی با یک آمبولانس تماس گرفت ، گفت: “اینجا زندگی وجود داشت ، اما اکنون وحشتناک است.” “دیدن یک پسر که در مقابل شما می میرد احساس عادی نیست.”

اگر توضیحی در مورد دلیل دستیابی موشک ها به خیابان المغربی وجود داشت ، به راحتی برای کسانی که زندگی خود را در آنجا می گذرانند مشخص نبود.

این خیابان از بلوک های استوانه ای و ساختمانهای بتونی است ، و خطوط برق پیچیده ای از ویترین های کوچک فروشگاه عبور می کند. خشکشویی ، آرایشگاه همسایه ، مغازه فلافل فروشی و داروخانه در خیابانی قرار دارند که تاکسی الحتوس پارک کرده بود. روز پنجشنبه ، خون هنوز پیاده رو و پیاده رو را لکه دار کرد.

یک ویدئو که پس از اولین حمله هواپیمای بدون سرنشین گرفته شده و در فیس بوک منتشر شده است ، مردی خون آلود و متنفر از سفید را در کوچه ای در نزدیکی اسكودا سفید ، كه به سقف و سمت راست آن مشتی به مشت مشت خورده بود ، پنجره پشت آن خرد شد.